Inspiratie op een prachtig strand

Tijdens onze vakantie in Sardinië, met het fijne zand tussen mijn tenen en het geluid van de golven op de achtergrond, heb ik het boek “Ik beval van het heelal” van Tessa Smits gelezen. Dit boek gaat over thema’s als loslaten, persoonlijke groei en het verkennen van onvermoede diepten in onszelf. Het was heerlijk om aan de prachtige stranden daar, waarbij onze kinderen in de turquoise zee speelden en mijn man een boekje las onder de parasol, dit boek te lezen.

Het loslaten van het oude

Een van de belangrijkste thema’s in Tessa’s boek is het proces van loslaten. Terwijl ik daar zat, in de zon die de wereld altijd wat stralender maakt, heb ik Mango ook even losgelaten. Het proces van loslaten kan soms essentieel zijn voor persoonlijke groei. Tessa schrijft over de noodzaak om oude gewoontes, denkpatronen en relaties achter te laten om ruimte te maken voor groei en nieuwe ervaringen. Dit resoneerde heel diepgaand bij mij, want ook ik merk dat ik soms vasthoud aan het verleden, uit angst voor het onbekende. Zoveel stappen die ik nu zet met Mango zijn super leuk en daar krijg ik energie van. Maar er zijn momenten dat ik het super spannend vind. Dan heb ik gelukkig mooie mensen om mij heen die wijze dingen zeggen. Maar nu, door het proces van loslaten, ontdekte ik hoe bevrijdend het kan zijn om ruimte te creëren voor nieuwe mogelijkheden. Het lijkt vruchten af te werpen, en daarover hoop ik binnenkort meer te delen.

Schelpjestijd

Voor de zomervakantie was ik voortdurend in de weer, druk met Mango overdag en opnieuw met Mango ’s nachts. Daarom ga ik in het weekend en ‘s avonds Mango loslaten. En of dat lukt? Haha, ik schrijf deze blog op zondag, dus ik heb nog wat sturing nodig.

Op het strand van Sardinië koos ik voor mijzelf en ons prachtige gezin. De aantrekkingskracht van de horizon, het dromen over de toekomst, het suppen op het glinsterende water en het ervaren van vrijheid maakten het voor mij eenvoudig om deze stap te zetten. 

Met de Mango-kinderen hebben we ook schelpentijd ingevoerd. Wanneer je stil bent en je houdt een schelp tegen je oor, hoor je het ruisen van de zee. Je kunt jezelf pas horen als je stil bent. Voor de vakantie waren de kinderen constant bezig, volledig opgaand in hun spel, gezellig, leerzaam, energiek, maar soms ook vermoeiend. Een goede spiegel voor mij natuurlijk. Ironisch gezien mochten we vanuit Sardinië geen schelpen meenemen, daarvoor zou je een dikke boete kunnen krijgen. Maar het beeld van -rust en tijd- nemen, kunnen we wel meenemen in het nu.  

Gedragen door de golven

Door de warmte van de zon en de rustgevende ambiance van het strand, voelde ik me op een bepaalde manier bevrijd terwijl ik Tessa’s woorden ter harte nam. “Ik beval van het heelal” herinnert ons eraan dat het leven vol mogelijkheden zit, zolang we bereid zijn om onze oude lasten te laten varen. Soms voelt het alsof ik in het diepe spring. Het niet weten waar ik terecht ga komen kan super eng aanvoelen. Maar gek genoeg is het de enige weg. Ik vergelijk het met het suppen op de zee. Met mijn peddel moest ik flink kracht zetten om de golven en de stroming te trotseren. Maar ben je meters ver en je laat los, ben je zo weer terug op het strand. Zonder moeite dragen de golven je.

Het gevoel van verbondenheid

Tijdens onze vakantie voelde ik een sterke verbinding met de natuur en alles om me heen. De kleuren van de zonsondergang, de golf die tegen de kust sloeg, het lachen van onze dochter en het wijntje dat door onze keel stroomde. Alles komt goed, het is zoals het mag zijn.